Inhoud
Bradley Robbins is een tech-, handels- en reisschrijver met een levenslange ervaring in Noord-Amerika, Europa en Japan.
In de afgelopen week pingelde mijn telefoon me onmiddellijk een begroeting bij het betreden van twee van mijn favoriete lokale winkels. Dit intrigeerde me, omdat ik normaal gesproken locatie en wifi op de oude Samsung Galaxy S5 uitschakel om de batterij te sparen. Ik heb echter een draadloze headset en het is bekend dat ik af en toe een Fitbit draag. De berichten kwamen niet van mijn apparaten; ze waren van de winkeliers.
Mijn technische kant werd nieuwsgierig en ik besloot dit wat verder te onderzoeken om te zien wat er aan de hand was. Ik heb een paar manieren gevonden waarop marketeers je kunnen bereiken, zelfs als je telefoon niet op alle mogelijke manieren is aangesloten.
SMS-berichten
De meest voor de hand liggende boosdoener leek sms-berichten te zijn. Ik krijg de hele tijd tekstadvertenties van het plaatselijke radiostation, twee pizzeria's en af en toe een steakhouse. Sms-berichten zijn de service die dezelfde sms-berichten bezorgt als wanneer een vriend je probeert te vinden in het winkelcentrum. Meestal moet u zich aanmelden voor berichten voor commerciële locaties. Ik had dit in geen van deze winkels gedaan.
Ik besloot dat, tenzij dit een Fout in sms-berichten, Ik zou het veilig kunnen uitsluiten. Ik gebruik de Messenger + -app van Samsung en is in het verleden nooit vastgelopen. Hoe meer ik erover nadacht, hoe kleiner de kans dat sms-berichten de boosdoener leken te zijn. Maar de berichten verschenen wel in dezelfde meldingsruimte als wanneer ik berichten van apps ontvang, dus dat leverde een aanwijzing op.
Ik heb nogal wat apps op mijn telefoon die me laten weten wat er aan de hand is. Velen van hen verbeteren de prestaties, en bij sommige kan ik snel chatten met mijn collega's van schrijver en redacteur. Ik krijg berichten van Google als het weer omslaat, als het verkeer in mijn omgeving slecht wordt en als mijn recepten verkrijgbaar zijn bij de plaatselijke apotheek. Ik hoefde me niet voor elk van deze opties aan te melden. Velen van hen hadden standaard meldingen. Google, de opperbevelhebber van alles wat met Android te maken heeft, hoefde maar één keer mijn toestemming te vragen voor al zijn apps om de beschermengel van mijn tijd te worden. Toch hebben mijn vriendelijke plaatselijke gokwinkel en de kappersbar waar ik mijn haar laat knippen (en een pint terwijl ik wacht) geen apps voor mijn telefoon. Ik controleerde. Nog een gemakkelijke mogelijkheid neergeschoten. Het leek ook niet op een phishingpoging, maar misschien miste ik iets.App notificaties
Snelle peiling
Noodwaarschuwingen
Een snelle blik door de instellingen van mijn telefoon bevestigde dat het enige andere dat ik had ingeschakeld, noodwaarschuwingen waren. Oké, dacht ik, nu word ik gewoon gek. Dit was geen Amber Alert of een stormmelding. Toch moest ik het uitsluiten, dus besloot ik toe te geven en naar de winkel te gaan. Een manager grapte dat de waarschuwingen misschien noodsituaties waren en dat de staatswet zei dat hij me verdacht kon houden. Hij gaf toe dat hij niet wist waarom ik het bericht kreeg elke keer dat ik langskwam en zei dat ik het moest navragen bij de winkeleigenaar, een oude Facebook-vriend.
Ik heb die wet trouwens later opgezocht, en tenzij hij me vast wilde houden wegens verdenking van winkeldiefstal, denk ik dat ik vrijuit was. De wet beschermt de consument net zo goed als de niet zo technisch onderlegde manager, waarvoor ik hem eeuwig dankbaar ben. De manager van de tweede locatie had echter alle antwoorden die ik nodig had.
Bluetooth-bakens
Het antwoord bleek Bluetooth-bakens te zijn. De kapperszaak, om een term te bedenken, had onlangs een set geïnstalleerd bij de ingangen van het baardmeedgebied en de bar zelf. Ze zijn blijkbaar een nieuwe marketingtool die de boodschap gewoon overbrengt, met dezelfde frequenties als mijn draadloze hoofdtelefoons. Het baken werkt alleen over een klein bereik, dus het pingt iedereen bij de deuropening die een compatibel apparaat heeft. De manager merkte op dat hij ook kortingen kon geven, evenementen kon promoten en zelfs klanten kon waarschuwen voor mogelijk gevaar met behulp van de apparaten. Dus ik denk dat het idee van een noodwaarschuwing niet al te vergezocht was.
Samen met het inzicht over nieuwe marketingtechnologie en een kans om meer te weten te komen over de winkelwetgeving, kreeg ik een gratis pint lokale brouwerij van een enigszins verontschuldigende barman (daar moet ik aan blijven werken termijn). Niet slecht, aangezien het allemaal begon met een onverzadigbare jeuk om te weten hoe mijn technologie werkte en een reis naar twee van mijn favoriete trefpunten.
Dit artikel is nauwkeurig en waar voor zover de auteur weet. De inhoud is alleen bedoeld voor informatieve of amusementsdoeleinden en vervangt geen persoonlijk advies of professioneel advies op zakelijk, financieel, juridisch of technisch gebied.
